Inmiddels heb ik mijn tweede trimester van mijn zwangerschap achter me kunnen laten en is het laatste trimester ook aangebroken. Graag deel ik nog mijn ervaringen uit mijn tweede trimester.
Dagen van misselijk zijn en ’s nachts naar het toilet zijn voorbij!
En daar ben ik maar wat blij mee! Het is toch best wel een beetje vermoeiend om elke nacht wakker te worden om naar het toilet te moeten. Daarnaast slaapt Milou ook nog niet altijd alle nachten door (was het maar zo…) dus je kan je voorstellen dat ik blij ben dat dit weer voorbij is. En los van een paar dagen verspreid over twee a drie weken een beetje misselijk zijn, heb ik wat dat betreft niks te klagen. En zoals er toch vaak wel gezegd wordt, is voor mij ook het tweede trimester een goede en leuke fase. We hebben de twintig weken echo gehad en alles was goed! Ook nu weer vond ik het best een beetje spannend, meer dan bij Milou, zou alles wel goed zijn? Groeit de baby goed? Het zijn toch wel kleine ‘zorgen’ waar je je mee bezig houdt. Alvorens de echo werd gemaakt, werd ons gevraagd of we ook wilden weten wat het geslacht zou zijn. Volledig zelfverzekerd en trots zeiden we dat we dat al wisten, aangezien dit bij de dertien weken al voorzichtig gezegd werd. Toen vertelde de echoscopiste dat het stel voor ons ook bij dertien weken had gehoord dat het mogelijk een jongetje zou zijn, maar dat dit bij de twintig weken toch wel anders lag. Aha! Dan wachten we het toch nog maar even af. Tijdens de echo kon de echoscopiste ons bevestigen dat het een jongetje zou worden.
Andere kwaaltjes in het tweede trimester
Ondanks de nachtelijke bezoekjes aan het toilet en het niet meer misselijk zijn, had ik wel een beetje last van wat andere kwaaltjes. Met name brandend maagzuur en het snel buiten adem zijn wanneer ik bijvoorbeeld de trap opliep. Gelukkig valt de bandenpijn en pijn in mijn onderrug wel mee, waardoor ik nog steeds wel veel kan (en wil) doen. Ik weet nog dat ik tijdens de zwangerschap van Milou ook een periode vaak last had van kramp in mijn kuiten. Vooralsnog lijkt het dit keer erg mee te vallen! Hoe dit precies kan ontstaan, is niet exact te zeggen, maar het zou kunnen liggen aan het bemoeilijken van de bloeddoorstroming naar de benen door de zwaarder wordende baarmoeder. Tevens kan het te maken hebben met het feit dat de benen meer gewicht dragen in de zwangerschap waardoor de spieren sneller en/of meer vermoeid raken, dat je zelf te weinig drinkt of een gebrek aan magnesium.
Ook vergeet ik soms aan wie ik nou eigenlijk verteld heb dat we een kindje verwachten en aan wie niet. Hierdoor kom je soms in wat bizarre situaties terecht, omdat ik er dan vanuit ga dat diegene het wel weet en de andere persoon zich totaal nergens van bewust is. Of dit een vorm is van zwangerschapsdementie? Ik weet het niet!
Aankomen tijdens de zwangerschap
Tot ongeveer week 22 van mijn zwangerschap was het niet altijd even goed te zien. Mensen die ik vaker zag en die mij goed kennen, begonnen het wel te zien, maar mensen die je niet zo frequent spreekt of ziet zagen het nog niet echt. Daarnaast is de beleving van mijn zwangerschap ook wel wat anders dan bij de eerste zwangerschap dus ben ik er zelf ook wel wat minder mee bezig. Los van het feit dat het natuurlijk heel bijzonder is! Hierdoor denk ik ook dat mensen minder snel aan je zullen merken dat je zwanger bent omdat het niet anders is dan anders. Ook qua gewicht ben ik nog niet heel veel aangekomen. Je eet- en leefpatroon verandert natuurlijk toch wanneer je zwanger bent en ik denk ook dat dit er zeker mee te maken heeft. Jeroen en ik vinden het altijd wel gezellig om samen een glaasje wijn te drinken met een bijbehorend hapje, maar nu dat glaasje wijn achterwege blijft, blijft dat hapje ook veel vaker achterwege. Daarnaast probeer ik ook veel water te drinken en niet te veel suikerhoudende dranken, wat er natuurlijk ook niet voor hoeft te zorgen dat je extra aankomt.
Controles bij de verloskundige
Om de drie weken hebben we een controle afspraak bij de verloskundige. Mijn bloeddruk is goed (95/60) en ik voel me goed. Wel wordt er telkens toch weer opgemerkt dat het kindje hoog ligt. Uitgaande van de metingen bij de twintig weken echo mag je verwachten dat het ook daadwerkelijk zo ver is als dat het is, maar wanneer we geen twintig weken echo gehad zouden hebben, zouden ze toch denken dat het kindje al verder is. Bij de twintig weken echo waren eigenlijk alle metingen precies gemiddeld. Het kan natuurlijk zijn dat het kindje harder is gaan groeien in de afgelopen periode, vandaar dat we waarschijnlijk ook een dertig weken echo zullen maken. Niet omdat ze zich zorgen maken, maar gewoon om te kijken hoe het kindje groeit. Daarnaast groeit het kindje met name in de lengte en lijkt het vooralsnog genoeg ruimte te hebben om te groeien, maar ook dat kunnen ze dan bij de dertig weken echo nogmaals goed bekijken. En wij vinden het natuurlijk niet erg om het kleine mannetje nog een keer te zien voordat we het straks echt mogen vasthouden!
Milou gaat de laatste keren steeds mee naar de verloskundige en vindt het fantastisch! Ik hoop dat ze straks, als de kleine man er is, nog zo blij en enthousiast is als dat ze nu is. De baby (lees: buik) krijgt nog steeds kusjes van haar en vol enthousiasme doet ze met haar hoofdje en geluidjes het ritme van het hartje van haar kleine broertje na. Erg leuk en lief om te zien!
Vakantie met z’n drieën
Eind oktober hadden we nog een vakantie gepland met ons drietjes naar Portugal. Los van een drukke periode die we beiden hebben gehad op het werk, is het ook zo leuk om nog even echt met z’n drietjes te zijn! Milou is al weer zoveel groter dan tijdens de zomervakantie, kan alweer zo veel meer en met name kletst alweer zo veel meer, wat het erg leuk en gezellig maakt. Milou kan goed vertellen wat ze wil (en wat ze ook niet wil…) en dat maakt dat het leuk is om met haar te communiceren. Ook voel ik me nog goed genoeg om leuke dingen met elkaar te ondernemen. Het zonnetje scheen er op de meeste dagen heerlijk, het eten was goed, de stranden, de zee, de mensen…echt een aanrader wat dat betreft!
Ook hadden we ons tot doel gesteld om een naam te bedenken voor de kleine man ten tijde van de vakantie. We hebben wel heel wat namen weg kunnen strepen, maar een echte uitkomst hebben we nog niet. We vinden het beiden zo lastig om een jongensnaam te verzinnen! We willen een sportieve naam, vrolijk, maar ook een beetje stoer, niet te hip en ook nog eens wat bij elke leeftijd goed zou kunnen passen. Wensen voor een naam die waarschijnlijk iedere ouder wel voor zijn/haar kind heeft. Gelukkig hebben we nog even en gaan we thuis weer rustig verder denken over een naam die uiteindelijk helemaal bij ons drie zal passen.
Dingen doen en laten
Dingen doen is het probleem niet, met name dingen laten…! Doordat ik nog veel kan doen, en gelukkig maar, ben ik dus ook geneigd om nog veel dingen zelf te doen. Ondanks dat ik de adviezen ook ken en niet te zwaar moet tillen, niet te veel moet doen en ook eens rust moet nemen wanneer je moe bent, vind ik het erg lastig om mij daar aan te houden! Milou vraagt ook haar aandacht en hoewel ze het hartstikke goed doet, vind ik het niet leuk om steeds ‘nee’ tegen haar te moeten zeggen als ze vraagt of ik haar wil tillen. Ook wil ik niet steeds tegen haar moeten zeggen dat dingen niet kunnen omdat er een baby in de buik zit van mama. Op die manier vind ik dat er teveel een negatieve lading komt rondom het feit dat er straks een kleine komt, terwijl dit juist heel leuk is!
Verder probeer ik nog wel wat te sporten. Het is niet meer noemenswaardig ten opzichte van voor de zwangerschap, maar 1-2 keer in de week nog even naar de sportschool en wat tijd doorbrengen op de loopband of crosstrainer voelt toch wel goed! Bij Milou heb ik het vol kunnen houden tot een week voor de bevalling. Ik heb geen idee hoe het nu zal gaan, maar heb het de vorige keer in elk geval erg plezierig gevonden en ik ben er van overtuigd dat het ook bijgedragen heeft aan een goed herstel na de zwangerschap.
Inmiddels zijn we al weer even terug uit Portugal en ben ik met mijn laatste zes weken werken begonnen. Begin december ga ik met verlof en tot die tijd hoop ik nog zo veel en goed mogelijk mijn werk en de dingen er omheen te kunnen blijven doen. En natuurlijk hoop ik ook dat ik nog wel wat kan genieten tijdens mijn verlof omdat ik me dan hopelijk nog steeds zo voel als nu. En wellicht komt er dan ook echt wel een periode waarin ik af en toe wat meer rust zal nemen en goed naar mijn lichaam (en kindje) zal luisteren.
